Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Ψυχρή Θεά


Ψυχρή Θεά
Κίνησες ξανά να δείς την λαμπρή κόρη του νυχτερινού ουρανού
μα την ομορφιά της θόλωνε το πλήθος
και η απουσία εκείνου ή εκείνης που θα δικαιολογούσε την μαγεία
που άλλοτε ασκούσε στην ψυχή σου το σιωπηλό της φώς
Το λευκό της φώς που τώρα καμία θέρμη δεν σου προκάλεσε
αλλά αντίθετα, έκοβε η ψυχρή του λάμψη σαν ξυράφι,
τις αιθέριες ίνες που κάποτε σε κράτησαν
σε έναν εξυψωτικό μετεωρισμό.



Και επειδή το ποιηματάκι αφιερώνεται και σε όλους αυτούς που ξεχύθηκαν χθές στην Αθήνα να θαυμάσουν την Σελήνη πιστεύοντας κατά τα γραφόμενα των ειδησεογραφικών δελτίων πως το μέγεθος της και η λάμψη της εξαρτώνται από τις επιστημονικά μετρήσιμες αποστάσεις από την γή μια μικρή συνέχεια στίχων και ένα τραγουδάκι





Και κάπως έτσι αντί να βρεις τον θαυμασμό
Βρέθηκες να χάνεσαι...
ανάμεσα στο πλήθος των εξίσου χαμένων ψυχών
που ασκόπως περπάτησαν Τα πλακόστρωτα σοκάκια
Μη γνωρίζοντας καν
Τι είναι αυτό που αναζητούν
Τι είναι αυτό που τους έλειψε
... και ουδέποτε το βρήκαν.




4 σχόλια:

καλλίμαχος είπε...

πληθοπλάκωμα ε;
του χρόνου στο γνωστό ακρωτήρι

Πανδιων είπε...

Ναι, έπρεπε να επιμείνουμε και φέτος

Unknown είπε...

Ωραιότατο! Προσεγγίζει μια ρομαντική πλευρά του Σεληνιακού φωτός! Και είναι εκείνο το φως που ανεβάζει τις ψυχές προς τον νοητικό τους Ήλιο! Αυτή που φέρνει το νέο φως και καθιστά τους λάτρεις και ακολούθους της πνευματικά άρτιους! Η Άρτεμις - Σελήνη!

Πανδιων είπε...

Ευχαριστώ Γεώργιε.

"Χαίρε Σελανέα λιπαρόθρονε..."