Πάντα υπήρξαν, και θα υπάρξουν ξανά…
Στιγμές, που τα πάθη της ζωής θα νοιώθεις να συνθλίβουν
Στιγμές, όπου αδύναμος ν' αντισταθείς θα δείχνεις
στο βάρος που στους ώμους σου οι εποχές ορίζουν
Ίσως και να σκεφτείς….
Πως απόκαμες,
καλύτερα την κεφαλή να γύρεις
Πως τίποτα δεν γίνεται και τζάμπα πάει ο κόπος
Πως τελικά σε νίκησε ο ίδιος σου ο Φόβος
Όμως γύρνα και δές….
Υπάρχουν πίσω σου ορδές υπέροχων προγόνων
Υπάρχει μέσα σου κρυφή, αδιάσπαστη αλυσίδα
Που σε κρατά ολ’ όρθιο αρκεί να το θελήσεις
Την ψυχή σου άνοιξε και να! …
Εσένα να εγερθείς προσμένουνε αυτοί που πολεμήσαν
Όχι γιατί θα κέρδιζαν, ή έχοντες ελπίδα
Αλλά γιατί τους φάνηκε μικρή και ανάξια λόγου
Σκυφτή ζωή που ορίζεται και σύρεται υπό φόβου
Εσένα να εγερθείς προσμένουνε, αυτοί που πρωτ’ ορίσαν
Κοντόφθαλμα πως βλέπει, όποιος στον εαυτό του στρέφει
Εσένα να εγερθείς προσμένουνε, αυτοί που πρωτ’ ορίσαν
Πως ούτε τα πλούτη φέρνουνε ούτε η φτώχια διώχνει
Το πρώτο από τα σημαντικά,
των ύστατων κορωνίδα
Πάντα υπήρξαν, και θα υπάρξουν ξανά…
Στιγμές που όλα πυκνώνονται
Σε μια λέξη...
...Ελευθερία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου